NOBISCUM AD CAELUM…

Wstąpmy do Ogrodu Pana

 

Dzisiaj w Kościele Katolickim przeżywamy wspomnienie NMP z Góry Karmel. O pojawieniu się szkaplerza w pobożności karmelitańskiej powiedziała w rozmowie z Marią Rachel Cimińską, Iwona Wilk radna prowincjalna Krakowskiej Prowincji Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych (OCDS).

(więcej…)

Karmel Misyjny bł. Franciszka

Autor: s. Barbara Podgorska CM

Karmelitanki Misjonarki obecne są w 40 krajach, a nasz eklezjalny rys można określić w parafrazie słów Założyciela, bł. Franciszka Palau y Quer, hiszpańskiego karmelity bosego: pielęgnowanie modlitwy jako przyjaznej relacji z Bogiem „tam, gdzie chwała Boża nas wezwie”. Postawa modlitwy w przyjacielskim obcowaniu z Bogiem w wierze, nadziei i miłości, która obejmuje codzienność (kontemplacja), głęboki sens jedności siostrzanej i braterskiej (wspólnota), ofiarna służba siostrom i braciom (misja).

Istotą danej nam łaski charyzmatycznej jest bycie znakiem komunii w Kościele, który jest Bogiem i bliźnim. W Nim rodzą się i zapuszczają korzenie cechy, które kształtują nasze życie.

Założyciel

O. Franciszek Palau y Quer (1811-1872) odznaczał się szeroką gamą działalności apostolskiej wśród zmiennych kolei życia: to umyślne podpalenie klasztoru św. Józefa (24 lipca 1835) skazuje wspólnotę karmelitańską na poszukiwanie nowych dróg Opatrzności poza klasztorem i pośród prześladowań religijnych.

W marcu 1836 Franciszek posługuje jako diakon w swojej rodzinnej parafii, a po przyjęciu święceń kapłańskich kolejne lata naznaczone są posługą kapłańską w parafiach diecezji Katalonii. Franciszek zostaje mianowany Misjonarzem Apostolskim dla diecezji w Tarragonie, Leridzie, Geronie i Tortozie. Osiedlając się we francuskich diecezjach Perpignan i Mountauban i oddając się życiu pustelniczemu pełni posługę spowiednika i kierownika duchowego. Po definitywnym powrocie do Hiszpanii (1851) zostaje mianowany „dyrektorem ćwiczeń w Seminarium” w Barcelonie. W listopadzie tego samego roku przy kościele św. Augustyna otwiera „Szkołę Cnót”- są to katechezy dla młodzieży i dorosłych. Dla swoich uczniów o. Palau publikuje „Katechizm Cnót”. Kiedy Szkoła Cnót zostaje oskarżona o doprowadzenie do strajków w mieście, władze cywilne zamykają ją (1854). O.Palau zostaje zesłany na wyspę Ibizę i osiedla się w Es Cubells, skąd prowadzi intensywną pracę duszpasterską i prowadzi grupy kobiet i mężczyzn, którzy poddają się jego kierownictwu.

W lipcu 1860 roku Szkoła Cnót zostaje oczyszczona z zarzutów, a o. Franciszek uznany za niewinnego. W listopadzie tegoż roku głosi nowennę dusz na Majorce: w Ciudadeli, jak sam później opisze, doświadczenia głębszego zrozumienia tajemnicy Kościoła- Eklezji. Owocem tego doświadczenia jest zainicjowanie pierwszych planów fundacyjnych, które z czasem osiągną pewną ciągłość i stabilność oraz wsparcie władz kościelnych.

Lata 1861-1863 to głoszenie Słowa w kościołach Madrytu, Barcelony, na Balearach i w diecezji Lerida. Ojciec Palau odbywa liczne podróże związane z umacnianiem wspólnot braci i sióstr, zostaje kierownikiem duchowym pustelników z San Honorato z Randy i zaczyna pisać „Mis relaciones con la Iglesia” („Moje relacje z Eklezją”). Skalista wysepka Es Vedra jest miejscem jego osobistych rekolekcji i skupienia. Pod koniec 1864 zaczyna prowadzić intensywną działalność jako egzorcysta w Vallcarca. W styczniu 1867 przełożeni zlecają mu odpowiedzialność za prowadzenie Tercjarzy Karmelitańskich. W listopadzie 1868 rozpoczyna wydawanie w Barcelonie tygodnika „El Ermitaño” („Pustelnik”). Kontynuuje sprawy związane z rozwojem i stabilizacją wspólnot braci i sióstr.
Na początku 1872 publikuje Reguły i Konstytucje dla Tercjarzy Karmelitów Bosych i odwiedza wspólnoty sióstr w Aytonie i Leridzie. W lutym podróżuje do Calasanz, gdzie Joanna Gratias wraz z innymi siostrami podejmują podczas epidemii dżumy opiekę nad chorymi. Osłabiony i chory o. Palau przyjeżdża do Tarragony. Po dziesięciu dniach choroby umiera w obecności sióstr 20 marca 1872.

Owoce życia i posługi o. Franciszka

O. Franciszek Palau y Quer OCD zostaje beatyfikowany przez Jana Pawła II dnia 24 kwietnia 1988 roku. Jest założycielem Karmelu Misyjnego: braci (dziś dwie gałęzie tego zgromadzenia już nie istnieją) i sióstr. Warto nadmienić, że w gronie błogosławionych męczenników prześladowań religijnych w Hiszpanii w latach 1934-1939 znalazło się czterech braci i cztery siostry ze zgromadzeń założonych przez bł. Franciszka.
Obecnie charyzmat palautiański wyznacza życie i misję dwóch zgromadzeń, Karmelitanek Misjonarek Terezjanek i Karmelitanek Misjonarek.
Przybyłe do Polski w 1988 roku Karmelitanki Misjonarki starają się -poprzez świadectwo życia wspólnotowego i zaangażowanie w dzieło misyjne Kościoła- wcielać Ewangelię śladami swego Założyciela: misje, w tym ad gentes (od 2005 roku siostry z Polski posługują w Afryce), formacja świeckich (przy naszych wspólnotach powstają grupy formacyjne, Karmel Misyjny Świecki), modlitwa (w Trzebini k/Żywca siostry prowadzą Dom modlitwy „Vedra”).

 

Zapraszamy na nasze strony internetowe:

– strona w jęz. polskim: www.karmel.pl/karmis/

– strony w jęz. hiszpańskim: www.carmelitasmisioneras.org, www.carmiseuropa.org/es

 

Zapraszamy także do współpracy w naszych projektach:

– Świetlica dla dzieci w Zabrzu: www.zandka.blogspot.com/

– Projekt służący promocji kobiet w Rumunii: www.carmelitasmisioneras.org/Donde-estamos/Mision-en-Rumania, https://carmelitanemisionare.wordpress.com

– Wolontariat misyjny poprzez naszą NGO Prokarde (www.prokarde.org)

– Wsparcie projektu rozbudowy i wyposażenia szkółki w Dediapada (Indie) dla dziewczynek spoza kast, z plemienia rdzennych mieszkańców Adiwasi

– Adopcja Serca (kontakt z naszymi wspólnotami w Polsce)

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *