NOBISCUM AD CAELUM…

Wstąpmy do Ogrodu Pana

 

Dzisiaj w Kościele Katolickim przeżywamy wspomnienie NMP z Góry Karmel. O pojawieniu się szkaplerza w pobożności karmelitańskiej powiedziała w rozmowie z Marią Rachel Cimińską, Iwona Wilk radna prowincjalna Krakowskiej Prowincji Świeckiego Zakonu Karmelitów Bosych (OCDS).

(więcej…)

Sercanki od św. Józefa Pelczara

Autor: s. Sebastiana Choroś SŁNSJ 


Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, powstało 15 kwietnia 1894 r. w Krakowie. Założycielami tej rodziny zakonnej są: św. Józef Sebastian Pelczar (1842-1924) i czcigodna sł. B. Klara Ludwika Szczęsna (1863-1916).

Czas powstania Zgromadzenia był związany z trudnym okresem niewoli narodowej i kryzysu gospodarczego. Bieda oraz brak perspektyw na godne życie popychały licznych mieszkańców wsi do poszukiwania pracy w miastach i ośrodkach przemysłowych. Do Krakowa przybywało wówczas wiele biednych dziewcząt w poszukiwaniu pracy. Ks. J. S. Pelczar, ówczesny profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, w trosce o dziewczęta potrzebujące pomocy materialnej i duchowej założył Zgromadzenie Służebnic Najśw. Serca Jezusowego, którego pierwszą siostrą i zarazem współzałożycielką była s. Klara Szczęsna. Ta nowa rodzina zakonna już 18 lat po jej założeniu została zatwierdzona przez Stolicę Apostolską.

Droga do świętości Józefa Sebastiana Pelczara (1842-1924) rozpoczęła się w Korczynie k. Krosna, gdzie urodził się (17 I 1842 r.) jako trzecie spośród czworga dzieci Wojciecha i Marianny Pelczarów. Zarówno w korczyńskiej szkole parafialnej, jak i później w Rzeszowie i Przemyślu, należał do najzdolniejszych uczniów. Od wczesnej młodości myślał o poświęceniu się na wyłączną służbę Bogu, co zrealizował w 1860 r., wstępując do seminarium duchownego w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął 17 VII 1864 r. Po roku duszpasterzowania w Samborze wyjechał do Rzymu, zdobywając tam w ciągu dwu i pół roku dwa doktoraty: z teologii i z prawa kanonicznego. Po powrocie do ojczyzny pracował w Wojutyczach i ponownie w Samborze, a w październiku 1869 r. został prefektem i wykładowcą w przemyskim seminarium duchownym. Nominacja na profesora zwyczajnego historii kościelnej i prawa kanonicznego na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w marcu 1877 r. rozpoczęła 22-letni okres jego działalności na ziemi krakowskiej. Przez rok pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, był także prorektorem tej uczelni i dziekanem Wydziału Teologicznego. Ponadto podejmował liczne inicjatywy społeczne. Powrócił do diecezji przemyskiej w 1899 r. jako biskup pomocniczy, a rok później został jej ordynariuszem. Zmarł 28 marca 1924 r. w opinii świętości. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę pisarską z dziedziny teologii, historii Kościoła, prawa i ascetyki. Święty Jan Paweł II dokonał jego beatyfikacji w Rzeszowie w 1991 r. i kanonizacji w Rzymie w 2003 r.

Czcigodna sługa Boża Matka Klara Ludwika Szczęsna (1863-1916), urodziła się 18 VII 1863 r. w mazowieckiej wiosce Cieszki, jako szósta z siedmiorga rodzeństwa. Gdy miała 12 lat, straciła matkę. Wkrótce ojciec, pomimo ujawnienia przez córkę zamiaru wstąpienia do klasztoru, postanowił wydać ją za mąż, dlatego Ludwika porzuciła rodzinny dom i uciekła do Mławy, gdzie utrzymywała się z krawiectwa. W 1885 r. wstąpiła do bezhabitowego Zgromadzenia Sług Jezusa. W trakcie nowicjatu została wysłana z Warszawy do Lublina, gdzie wraz z siostrami prowadziła potajemnie apostolstwo wśród dziewcząt, carskie prześladowania zmusiły ją jednak do wyjazdu. Przełożona generalna Sług Jezusa na prośbę ks. kan. J. S. Pelczara, który założył w Krakowie schronisko dla dziewcząt, skierowała tam s. Ludwikę. Rozszerzenie zakresu podejmowanych przez krakowskie siostry dzieł spowodowało konieczność utworzenia nowego, habitowego Zgromadzenia. Siostra Ludwika stanęła na czele nowo powstałej wspólnoty zakonnej, przyjmując imię s. Klara. Jako pierwsza sercanka i przełożona generalna kierowała Zgromadzeniem przez 22 lata. W pamięci sióstr zapisała się jako osoba o wielkiej pokorze oraz gorliwości w wypełnianiu zakonnego powołania, wzór wytrwałej modlitwy, zawierzenia Bogu nade wszystko i serdecznej siostrzanej miłości. Zmarła w opinii świętości 7 lutego 1916 roku. 

W dniu 5 czerwca 2015 r. Ojciec Święty Franciszek promulgował dekret o cudzie przypisywanym  wstawiennictwu czcigodnej sł. B. Klary – Ludwiki Szczęsnej.

 

 

 

 

Dane teleadresowe:

Siostry Sercanki

31-115 Kraków, ul. Garncarska 24, tel. 12/4225766

sercanki@zakon.opoka.org.pl

www.sercanki.org.pl

www.barka.sercanki.org.pl

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *