Autor: Monika Sobuś
Instytut Misjonarek Niepokalanej Ojca Kolbego, to nasza rodzina duchowa, dążąca do osiągnięcia doskonałej miłości i pełni powołania chrześcijańskiego poprzez złożenie ślubów: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa i całkowitego oddania się Niepokalanej, aby stać się w ten sposób przeznaczonymi na szczególną własność Bogu i służbie braciom, naśladując duchowość i naukę św. Maksymiliana.
Realizujemy naszą konsekrację Bogu w zwykłych warunkach życia, żyjąc osobno lub z rodzicami lub w grupach życia braterskiego w Domach Niepokalanej. Wybór takiego lub innego sposobu życia jest dokonany przez młodą aspirantkę i przełożoną lokalną na modlitwie i w dialogu, weryfikując możliwości, sytuację i szukając woli Bożej.
Naszą formację duchową i apostolską otrzymujemy w naszych ośrodkach, zwanych Domami Niepokalanej. W tych domach mieszkają Misjonarki, żyjące w grupach życia braterskiego, i są to ośrodki modlitwy otwarte dla wszystkich osób.
Duchowość Maryjna Instytutu prowadzi nas do podjęcia stylu życia Maryi, kobiety swojego czasu i swojego środowiska w pełni oddanej sprawom doczesnym które codziennie na Nią spadały i zaangażowaniu w porządkowanie ich według planu Bożego. Maryja jest modelem, który inspiruje tych, którzy otrzymali powołanie, aby przeżywać swoją konsekrację Bogu w pełni włączeni w świat. Każdy nasz dzień zaczynamy od Aktu oddania się Maryi Niepokalanej. Ideał Maksymiliana to „poświęcić się Maryi w stanie trwałej ofiary, z zamiarem apostolskim”
Ta ofiara na wzór Ojca Kolbe wymaga gotowości ducha do przyjęcia od Niepokalanej wszystkiego tego co Jej się podoba zesłać: choroby, próby, upokorzenia, samo męczeństwo i pozostawienia Jej pełnej wolności w posługiwaniu się nami jako narzędziami, aby czyniła z nami to co chce i to co Jej się podoba. Oto pogodna pociecha Misjonarki: pewność, że w każdej próbie, objawia się wola Niepokalanej.
Jesteśmy w świecie ale nie ze świata, aby świat uświęcić. Zostałyśmy powołane aby być w świecie ale bez upodobnienia się do mentalności świata, lecz do upodobnienia się do Chrystusa, aby być w Nim „solą” ziemi i „światłem” świata, „zaczynem” i „fermentem” nowego życia.
Nasza formacja jest następująca: aspirantura: kilka miesięcy; roczny okres próby; formacja początkowa: 3 lata; pierwsze śluby składane na 5 lat; śluby wieczyste.
Jest oczywiste że formacja jest ustawiczna przez całe życie, osobista i wspólnotowa.
Formacja jest, można powiedzieć solidna i długa ale życie w pełni poświęcone Bogu i pozostanie w świecie nie jest łatwe, nie mamy habitu, klauzury ani żadnego znaku zewnętrznego.
Nasza ewangelizacja wyraża się w różnych formach, według kontekstów i potrzeb ludzi danego kraju. Typowe jest nasze wędrowanie, co prowadzi nas do spotkania osób z każdego obszaru i warunków w rozmaitych realiach, w jakich żyją, od wielkich miast do małych ośrodków, od dróg dobrobytu do baraków i dzielnic z większym ryzykiem, nawiązując kontakt, który staje się słuchaniem, współdzieleniem, bliskością, przekazem wiary.
Sercem naszego apostolatu jest animacja maryjna, w celu drogi wiary z towarzyszeniem macierzyńskiej obecności Maryi. Naszym pragnieniem bowiem jest, aby wszyscy mogli Jej się powierzyć i w Jej duchowym macierzyństwie znaleźć konkretną pomoc dla ich życia.
W pewnych ubogich rejonach Ameryki Łacińskiej nasza obecność wyraża się też poprzez dzieła socjalne, Ośrodki, w których zostaje ofiarowana ludzka i duchowa formacja i w których organizuje się różne inicjatywy edukacyjne na rzecz rodzin bardziej zagrożonych. Dzieci i dorastający są otoczeni troską w ich nauce szkolnej, zarówno materialnie jak poprzez zorganizowany czas po szkole i kursy różnego rodzaju: lektura, sztuka, cineforum, taniec i teatr, sport. W Boliwii i Argentynie działamy w Ośrodku Socjalnym Tęcza Radości i Medycznym św. Maksymiliana Kolbego, podczas gdy w Brazylii w Ośrodku Socjalnym Maksymiliana Kolbego.
Innym uprzywilejowanym polem działania są masmedia: od maryjnych miesięczników do Wydawnictw Niepokalanej, od radia do video, od web do social network utrzymujemy żywego ducha św. Maksymiliana, który na początku ubiegłego wieku, u świtu społeczeństwa medialnego, wyczuł niezmierną siłę penetracji środków przekazu i tutaj włożył wszystkie energie, mając na celu ewangelizację jak największą możliwie ilość osób.
Gdziekolwiek jesteśmy, zawsze czujemy się misjonarkami, czy zostajemy we własnym kraju czy wyjeżdżamy do innych krajów ubogich czy bogatych.
Również wtedy gdy podejmuje obowiązki zwyczajne i ukryte, kiedy głosi Słowo Boże, kiedy choruje, czy w podeszłym wieku.
W Polsce jesteśmy obecne są w Harmężach, blisko Oświęcimia w Centrum Św. Maksymiliana, gdzie prowadzimy Dom Rekolekcyjny. Jesteśmy w tym miejscu ze względu na bliskość byłego obozu Auschwitz i celi Maksymiliana gdzie zakończył tą ziemską drogę. Jest to dla nas jak sanktuarium do którego często podążamy z prośbami i dziękczynieniem w intencjach nam powierzonych i w intencjach całego świata.
Przybywają do nas pielgrzymi z całego świata aby zgłębić ducha Maksymiliana Kolbe, zwiedzają drogie nam miejsca: Częstochowa, Kraków, Wadowice, Niepokalanów, Muzeum Auschwitz. Animujemy grupy pielgrzymów. Organizujemy też rekolekcje, sympozja, spotkania dla rodzin, Dni Kolbiańskie. Przyjeżdżają do nas też grupy młodzieży ze szkół aby spędzić dzień skupienia czy wzbogacić się duchowo.
Nasza wspólnota składa się z trzech misjonarek z Włoch, jednej Argentynki, które żyją w grupie i trzech misjonarek z Polski które żyją w samotnie pracując zawodowo.
Serdecznie zapraszamy do Harmęż!
Więcej o Misjonarkach Niepokalanej Ojca Kolbego na stronie www.kolbemission.org
Foto. Misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego